دریاچه هیلیر (انگلیسی: Lake Hillier) با رنگ صورتی نام یک دریاچه آب‌شور در لبه جزیره میدل در نزدیکی ساحل جنوبی استرالیای غربی است. که به نظر می‌رسد بجای آب از میلک‌شیک توت‌فرنگی پر شده است! در ادامه با این عجایب زیبا از استرالیا بیشتر آشنا خواهید شد.
معرفی دریاچه هیلیر
دریاچه هیلیر در جزیره میدل، بزرگ‌ترین جزیره از مجمع‌الجزایر ریشرشی و در نزدیکی ساحل جنوبی استرالیای غربی واقع شده است. این دریاچه آب‌شور به‌دلیل داشتن رنگ صورتی شهرت دارد و گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند. رنگ صورتی هیلیر ناشی از ترکیب شوری بالای آب موجود با جلبک‌های دریایی دونالیلا سالینا و یک نوع باکتری صورتی به نام هالوباکتریا است. این جلبک‌ها و باکتری‌ها در آب‌های شور رشد می‌کنند و همین دلیل موجب تبدیل آب به رنگی زیبا و غیرمنتظره می‌شوند. اگر مقداری از این آب را درون لیوان بریزید، باز هم شاهد تغییر رنگ آن نخواهید بود.
اولین اشاره‌ی مکتوب در مورد این مکان به سال 1802، زمانی که کاپیتانی انگلیسی به نام “متیو فلایندرز” از آن دیدن کرد بازمی‌گردد. فلایندرز ، یک‌بار دیگر در ماه مه سال 1803 از دریاچه بازدید کرد، و این بار به دلیل مرگ یکی از خدمه‌اش به نام “ویلیام هیلیر” بر اثر اسهال خونی در همان زمان، نام این شخص را بر روی دریاچه گذاشت.
در مقطعی سعی بر استخراج نمک از هیلیر شد که البته به دلایلی از جمله سمی بودن نمک جهت مصرف، با شکست مواجه شد. در سال 2012 دریاچه‌ی هیلیر را به‌عنوان بخشی از منطقه‌ی محافظت شده‌ی ریشرشی اعلام کردند. تنها میکروارگانسیم‌های زنده شامل دینالیالا سالینا و هالوفیلیک باکتری قرمز است. همچنین به دلیل غلظت بالای نمک (قابل قیاس با دریای مرده) برای شنا کردن مکانی امن محسوب می‌شود.
دریاچه هیلیر کجاست؟
متاسفانه راه‌های بسیار محدودی برای دسترسی به هیلیر وجود دارد، چرا که به شدت محافظت می‌شود. این مکان در لبه‌ی جزیره‌ی میانی از مجمع‌الجزایر ریشرشی (Recherche) واقع در غرب استرالیا قرار دارد. هیلیر 600 متر طول و 250 متر عرض دارد. دریاچه صورتی استرالیا، کوچک اما بسیار با شکوه و زیباست.
آدرس: استرالیای غربی، مجمع الجزایر ریشرشی، جزیره‌ی میانی
چرا دریاچه هیلیر صورتی است؟
علت دقیق رنگ صورتی هیلیر کاملا شناخته شده نیست. اکثر دانشمندان بر این باورند که این احتمال وجود دارد که مربوط به وجود یک گونه خاص از ریزجلبک موسوم به “Dunaliella Salina” باشد. این میکرو ارگانیسم‌های فتوسنتز کننده عاشق نمک، با استفاده از سایر قسمت‌های طیف نور مرئی، به جز فرکانس‌های نارنجی/قرمز، انرژی تولید می‌کنند. Dunaliella Salina قادر به تحمل غلظت نمک بسیار بالا از 0.2 درصد تا 35 درصد است. این مخلوقات کوچک رنگدانه کاروتنوئید و بتا-کاروتن (که در هویج یافت می‌شود) تولید می‌کنند که تصور می‌شود باعث رنگ‌آمیزی جالب این قسمت شده‌اند. همچنین مقدار زیادی از باکتری‌های هالوفیل (halophilic) و آرکایا (archaea) در پوسته‌های نمکی این مکان وجود دارد که می‌تواند باعث ایجاد ظاهر جالب هیلیر شود.
این میکرو ارگانیسم‌های غیر جلبک همچنین یک رنگدانه کاروتنوئیدی مشابه را در غشای سلولی خود تولید می‌کنند که عامل اصلی یا عامل تعیین‌کننده رنگ‌آمیزی کلی است. دو مطالعه بزرگ روی این موضوع انجام شده است، محققان با استفاده از تجزیه و تحلیل این مطالعات، این میکرو ارگانیسم‌ها را پیدا کرده‌اند. به نظر می‌رسد باکتری‌ها و آرکایاها اکثریت حجم دریاچه را تشکیل می‌دهند که دریاچه‌های نمکی مانند هیلیر را به وجود می‌آورند. به همین دلیل است که رنگ هیلیر ترکیبی از عوامل متاثر از این میکرو ارگانیسم‌ها است.